बाघ विलियम ब्लैक हे बाघ ! अन्धकार यो घना जङ्गलमा आगोझैँ चिम्किरहेछस् तेरो अमर हात/आँखा कुनचाहिँले भयङ्कर बनाउन सकेको होला ? कत्ति टाढाको समुद्र/आकाशबाट तेरा आँखाका चमक ल्यायो होला ? कस्ता पखेटाले नतांशमा पुग्ने आँट गरे होलान् ? कस्ता हातले आँगो समात्न सके होलान् ? कस्ता काँधले/कस्ता कलाले तेरा हृदयका मांसपेशी बुने होलान् ? जब तेरो हृदय धड्क्न सुरु भएथ्यो, उसका हात/खुट्टा कस्ता भयङ्कर भए होलान् ? कस्ता घनरसाङ्लाले तेरो मस्तिष्क कस्तो भट्टीमा, कसरी पिटियो/कसरी समातियो होला ? मृत्युजनक...

We're a handful of people in the bus the door and windows are locked widespread cold within us we skate through serpentine roads with each other— heads dash and bodies collide. Yet we don't spell any word and, don't raise our heads for apology. Through smartphone— our indifferent eyes are interacting with the world. Yet we are close enough but isolated, we are distant but forsaken within ourselves Like a puppet- we smile, giggle and pant we share...