दिलमा पीडा पारेर रोएँ
आफै देखी आफैँ हारेर रोएँ

कठिन यात्राहरु चाल्नुपर्ने भयो अझ
फेरी त्यहि यात्राको समय छोट्टिएिर रोएँ

समयका प्रहरमा फाँट्न थालेछन् मनहरु
व्यर्थै फाँटेका मनहरु सिलाएर रोएँ

जीवनका प्रतिविम्बमा अनायासै मूर्ति भएछु
शून्यताको आफ्नै मूर्ति छोएर रोएँ

जिन्दगीका पाहिलाहरु एक्लिए छन्
डोब सँगैका पाइलाहरु दुखेर रोएँ